اپیزود 060 از پادکست معماری و ساختمان رادیو نمانا ساختارهای معماری علاوه بر اهداف عملکری، وظیفه وجودی و ذهنی مهمی برعهده دارند؛ آن‌ها از طریق تبدیل فضای ناشناس، یکنواخت و بی‌حد و حصر به مکان‌هایی متمایز و معنی دار، فضا را برای تصرف انسان اهلی می‌کنند. به عقیده کارستن هریس فیلسوف : "معماری به جایگزین شدن واقعیت بی‌معنا، با واقعیت نمایشی یا معمارانه نسبتا دگرگون‌شده ای یاری می‌رساند که ما را به درون خود می‌کشد و به محض آنکه تسلیم آن شویم، تصوری از معنا را به ما اعطا می‌کند.... ما نمی‌توانیم با آشوب زندگی کنیم. آشوب باید به جهان هستی بدل شود."

همه تاثیرات هنر و معماری، از طریق خیالات شاعرانه برانگیخته و تجربه می‌شود. این خیالات، تجارب زیسته و بدن مندی هستند که در جسمانیت جهان اتفاق می‌افتند. به مرور تجارب زیسته به بخشی از ما تبدیل می‌شوند و همزمان ماا بطور ناخودآگاه پرتوی از نهاد خویشتن‌مان را بر رویداد، ابژه یا فضای درک شده می‌افکنیم. خیالات هنری واجد واقعیت و حیات خاص خود هستند و پیش از استدلال عقلانی و منطقی، از طریق هم‌ذات‌پنداری‌های غیر ارادی توسعه می‌یابند. خیالات اغلب به مثابه تصاویر بصری پنداشته می‌شوند اما خیالات شاعرانه، ژرف و چندحسی هستند و به نحوی بدن مند و عاطفی ما را مخاطب قرار می‌دهند.