همه تاثیرات هنر و معماری، از طریق خیالات شاعرانه برانگیخته و تجربه میشود. این خیالات، تجارب زیسته و بدن مندی هستند که در جسمانیت جهان اتفاق میافتند. به مرور تجارب زیسته به بخشی از ما تبدیل میشوند و همزمان ماا بطور ناخودآگاه پرتوی از نهاد خویشتنمان را بر رویداد، ابژه یا فضای درک شده میافکنیم. خیالات هنری واجد واقعیت و حیات خاص خود هستند و پیش از استدلال عقلانی و منطقی، از طریق همذاتپنداریهای غیر ارادی توسعه مییابند. خیالات اغلب به مثابه تصاویر بصری پنداشته میشوند اما خیالات شاعرانه، ژرف و چندحسی هستند و به نحوی بدن مند و عاطفی ما را مخاطب قرار میدهند.