رادیوراه کنج آرامی از دنیاست برای خواندن، فکر کردن و جستجوی راهی برای بهتر زیستن.
رادیو راه، قسمت پایانی فصل دوم
—
کارگردان صوتی و آهنگساز قطعه مادر: محسن رحمانی
گرافیست: حامد بهتاش
امور آیتی: علی آقایی
—
منابع مکتوب:
قهرمان هزار چهره اثر جوزف کمبل – ترجمه شادی خسرو پناه – نشر گل آفتاب
قدرت اسطوره اثر جوزف کمبل – ترجمه عباس مخبر – نشر مرکز
سفر قهرمان اثر جوزف کمبل – ترجمه عباس مخبر – نشر مرکز
روزها در راه اثر شاهرخ مسکوب – نشر فرهنگ جاوید
—
موسیقی های استفاده شده:
Mother – Mohsen Rahmani
Too Far Gone – Oscuro
Journey Within – Dean Evenson
The Golden Spiral – Yi Nantiro
All For You – Melany Thompson
Distance- Michael FK
Autumn Leaves – Nicholas Gold, Jack Jezzro
No More Running Awayb – Whitesand
Sorrow – AshamaluevMusic
***
با تشکر از اسپانسر این اپیزود: ایرانسل و زرماکارون
بازدید از صفحه اینستاگرامی زرماکارون
///
7 Comments
یا سلام
من قسمت اول را تا دقایق اول دوست داشتم اما بعد از چند دقیقه صحبت های شما در مورد عشق از نگاه روانشناسی نبود بلکه بیشتر شبیه قصه های اساطیری شد که خب هیچ کمکی به مواجه شدن با چالش های واقعی زندگی زندگی نمیکنه. امیدوارم تیم خوبتون در آینده مطالب را بیشتر علمی و کمتر ادبیاتی ارایه کنند. ممنونم از نقدپذیریتون.
جادوی راه عاااااالی بود. صد بار گوش کردم و هر بار مطلب تازه ای را متوجه شدم و هر بار اشک ریختم. جناب شکوری شما خودتان یک جادوگرید.
چرا فقط ۷ قسمت است؟ جایی پادکست های بیشتر از رادیو راه موجود است؟
خدا مجتبی شکوری رو از ما نگیره…همین
ای کاش رییس جمهور بودی
ببخشید چرا بقیه پادکست هایی که بوده برداشته شده؟! فصل چهارم قسمتای اولش بوده ولی الان نیست😶
چند نكته:
1. تحليل روند زندگي مولانا با كهنالگوهاي يونگي زيباست اما دقيق و علمي نيست.
2. شعري گم شدم مال عطاره نه مولانا
3. آقاي شكوري فرد بامطالعه و خوشبياني است اما كمي آسمان و ريسمان را به هم ميبافد. چيزهاي بيربط را به هم ربط ميدهد.
4. مولانا فردي است كه مثل هر انسان ديگه دچر افسردگي شده. سپس شمس رو ميبينه. عاشق شمس ميشه. مثل هر عشقي عشق شمس براي مولانا فوران اكسيتوسين در مغز هست. شيفتگي مولانا چند ماه يا سال طول ميكشه تا اينكه شمس ميره و دوبراه برميگرده و اون داستانهايي كه همه شنيدهايم. اما مولانا كمكم ديگه اون عشق آتشين رو به شمس نداره اما مثل بسياري از آدمها شجاعت نداره بگه اون عشق يك موضوع مقطعي و گذرا بوده. حاضر نيست خودش رو رها كنه اما چطور ميشه كه اون مولاناي شاد و سرمست در اواخر عمر دوباره افسرده ميشه و ميگه:
ماييم و موج سودا
مولانا آدم بزرگي بوده و در مثنوي حرفهايي داره كه ارزش شنيدن و تحليل كردن داره. اما اگر يك روانشناس خوب پيدا بشه خيلي راحت ميتوني تمام زندگي مولانا رو تحليل روانشناختي بكنه تا همه متوجه بشن كه مولانا هم از مشكلات روانشناختي زيادي رنج ميبرده از جمله: dependent personality
هدف از همه حرفها اين بود كه آدمها رو نبايد زياد كوچك يا بزرگ كرد. بايد دقيق و علمي با خود و ساير انسانها برخورد كرد.
ممنون که یادآوری کردید ک هشعر مربوط به عطاره. نکته بسیار مهمی بود و اینکه حق با شماست. مسائل بی ربط را خیلی به هم ربط می دهند و یک مساله دیگر اینکه متاسفانه لحنشان یکنواخت است و ذهن را خسته می کند و یک نفس صحبت می کنند و وقفه های بین کلامشان کم و کوتاه است.
ضمن تشکر بسیار از جناب صحت باید بگم مایه افتخاره که در ایران غمگین امروز مردان روشنی چون شما و استاد شکوری هستند که در کار روشنایی راه هستید حقیقتاً باعث شادمانی روح میشوید