از اواخر زمستان ( 1295/ اوایل 1917) کم شدن بارندگی ها در بسیاری از نقاط ایران، به تدریج نگرانی بر نگرانی های ایرانیان که در آن زمان سرزمین شان در اشغال قوای متخاصم خارجی (در جریان جنگ جهانی اول) بود، افزود. بهار سال بعد (1296) وضعیت به تدریج بدتر و بدتر شد و همه شواهد، نشان از وقوع یک قحطی در ایران می دادند. قحطی ای که به دلیل حضور اشغالگران، در ماه های بعد ابعاد بسیار وسیعی یافت و به بزرگ ترین کشتار جمعی در ایرانِ معاصر تبدیل شد. در پادکست «قحطی بزرگ و پیامدهای اجتماعی آن» نخست به چگونگی شروع قحطی و علل گسترش بی سابقه و دور از ذهن ابعاد آن، پرداخته شده و سپس پیامدهای اجتماعی آن که به نوبه خود، بسیار عمیق بوده و بر روند تحولات ایران در طول یک قرن بعد از آن، تاثیر اساسی گذاشت، مورد بحث قرار خواهند گرفت.