طریق کام‌بخشی – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و محمد موسوی

اجرای خصوصی در ماهور

این نسخه توسط دوست گرامی جناب احسان جوکار پالایش شده است. 

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت

که گناه دگری بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش

هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست

همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

سر تسلیم من و خشت در میکده ها

مدعی که او نکند فهم سخن گو سر و خشت

نا امیدم مکن از سابقه لطف ازل

تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

نه من از پرده تقوا به در افتادم و بس

پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت

حافظا روز ازل گر به کف آری جامی

یکسر از کوی خرابات برندت به بهشت

*****

خم زلف تو دام کفر و دین است

ز کارستان او یک شمه این است

جمالت معججز حسن است لیکن

حدیث غمزه ات سحر مبین است

به آن چشم سیه صد آفرین باد

که در عاشق کشی سحر آفرین است

ز چشم شوخ تو کی جان توان برد

که دائم با کمان اندر کمین است

عجب علمی است علم هیئت عشق

که چرخ هشتمش هفتم زمین است

تو پنداری که بدگو رفت و جان برد

حسابش با کرام الکاتبین است

مشو حافظ ز کید زلفش ایمن

که دل برد و کنون در بند دین است

*****

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست

هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم

دور از رخ تو چشم مرا نور نماندست

در هجر تو گر چشم مرا آب روان است

گو خون جگر ریز که معذور نماندست

صبر است مرا چاره هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

*****

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو

شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

میرود از فراق تو خون دل از دو دیده ام

دجله به دجله یم به یم چشمه به چشمه جو به جو

از پی دیدن رخت همچو صبا فتاده ام

خانه به خانه در به در کوچه به کوچه کو به کو

*****

تو دوری از برم دل در برم نیست

هوای دیگری هم در سرم نیست

به جان دلبرم که از هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نیست

*****

دلی دیرم که بهبودش نمی بو

نصیحت میکرم سودش نمی بو

به بادش میدهم نش میبره باد

بر آتش مینهم دودش نمی بو

*****

غم عشقت بیابون پرورم کرد

هوای بخت بی بال و پرم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

*****

مو که افسرده حالم چون ننالم

شکسته پر و بالم چون ننالم

همه گویند فلانی ناله کم کن

ته آیی در خیالم چون ننالم

ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

چو گل گر خرده ای داری خدا را صرف عشرت کن

که قارون را غلط ها داد سودای زر اندوزی

به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی

به گلزار آی که از بلبل سخن گفتن بیاموزی

طریق کام‌بخشی چیست ترک جان خود کردن

کلاه سروری آن است که از این ترک بردوزی

سخن در پرده می گویم چو گل از غنچه بیرون آی

که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیست

مگر او نیز همچون من غمی دارد شب و روزی

میی دارم چو جان صافی و صوفی میکند عیبش

خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمع

که حکم آسمان این است اگر سازی و اگر سوزی

*****

عیشم مدام است از لعل دلخواه

کارم به کام است الحمدلله

ای بخت سرکش تنگش به بر کش

گه جام زرکش گه لعل دلخواه

ما را به رندی افسانه کردند

پیران جاهل شیخان گمراه

از دست زاهد کردیم توبه

و از فعل عابد استغفرالله

جانا چه گویم شرح فراقت

چشمی و صد نم جانی و صد آه

شوق لبت برد از یاد حافظ

درس شبانه ورد سحرگاه