منو
سلام! ما اعضای گروه پادكست گذر هستيم؛ چند وقت است گرد هم جمع شده‌ايم، جمع شده‌ایم تا به زندگی از دريچهٔ نوشتن از مرور خاطرات عمر نگاه كنيم. از دغدغه‌های روزمره بنويسيم. خاطره‌هايمان را بجوريم، بجوريم و همان‌هايی كه دلچسبی‌شان مشترکمان می‌كند را كنار هم بگذاريم.
معمولی‌هايی هستيم با حرف‌هایی از دل و جان و حس آشنا. می‌خواهيم اگر بشود از لحظه‌های همدلی بنويسيم. بنويسيم از رانندهٔ تاكسی‌ای كه راه افتاد، اما با شنيدن صدايم دوباره زد روی ترمز. راننده‌ای كه همه را می‌بيند؛ ديد كه می‌دوم تا برسم به مقصد، به ياری منتظر، مادری چشم‌به‌راه، كودكی تنهامانده در خانه، راننده‌ای كه همدلی مرامش است.
بهترين نوشته‌هايمان را برای هر سرفصلی در جمعی صميمی كنار هم می‌خوانيم، صيقلشان می‌دهيم. اشاره‌های كوتاه مشترک مربوط به خودمان را می‌بريم زير ذره‌بين تا ببينيم آيا حس و حال جامعهٔ كنونی را لابه‌لايش گفته‌ايم؟
ببينيم از تلاش مردمانی كه هر صبح پی نان‌خوردنی شرافتمندانه هستند چه می‌دانيم؟ می‌نويسيم كه بدانيم در ذره‌های دردهای مشترک از داشته‌های خوشمان هم باخبريم.
اما هرگاه كه شما از ما “نا” ديديد، نامربوط، ناموزون، بی‌مهری و نامردمی، بنويسيد برايمان، بنويسيد تا بدانيم كجا از شما دور شديم!
