منو
آخرش هرجای دنیا باشم، اگر باشم، صرف میکنم برات فعل بود رو…
بودم ،هستم، خواهم بود.
عمری رفت تو پاچمون که صرف کردنا، شعور و عشق و اینا حالیشونه که نبود…
اگر روز اول میگفتن به ما ک ترکیب من و تو الزاما ما نمیشه، شاید اصلا ما نویسنده هم نمی‌شدیم و ننه م به آرزوش که پسرش دکتر بشه هم می‌رسید…