خیلی از ماها در جایی که ایستادیم و از خودمان و حرفه‌مان می‌گوییم، تجربه‌هایی از سر گذرانده‌ایم که به طور مستقیم یا غیرمستقیم شخصیت کاری و حرفه‌ای‌مان را شکل داده. حتی شخصیت خودمان را. در داتس با هم درباره همین نقطه‌ها حرف می‌زنیم. نقطه‌هایی که میهمان‌های این پادکست از آنها می‌گویند تا تصویری درست و دقیق از مسیر حرفه‌ای‌شان ارائه کنند.
شاید از میهمان‌های بپرسیم شغل شما چیست؟ و آنها پاسخی مشخصی نداشته باشند، اما اگر از حرفه‌شان و مسیری که آمده‌اند بگوییم، این مسیر را با چندین و چند نقطه جذاب برایمان ترسیم کنند.
بعضی رویاها خاموش نمی‌شن. فقط آهسته‌تر نفس می‌کشن، توی سایه‌ی کارهای روزمره، توی واژه‌هایی که نوشته میشن، یا جمله‌هایی که زیر لب زمزمه میشن. حتی شاید موقعی که داری کاری می‌کنی این رویا مثل هوا وارد که وارد بدنت میشه، بیاد لابه‌لای فکرها و ذهنت و لبخندی محو روی لبهات بشونه.
این قسمت درباره‌ی کسیه که هنوز دلش برای سینما می‌تپه، ازش الهام می‌گیره و هنوز ارجاعاتش به سینماس. اما حالا لابه‌لای سطرها و بین کلمه‌ها زندگی می‌کنه—نه به‌جای رویایی که داشته، بلکه در امتدادش.
شاید خیلی فیلم نساخته باشه. اما هر سطرش انگار قابیه از یک صحنه‌ی نادیده. هر جمله، نوری‌ه که به آرامی روی دلِ خواننده می‌تابه. و این زیستن در مرز باریک «هست» و «نیست»، همون چیزیه که به زندگی عمق می‌ده.
این شما و این «هست و نیست دنیای کلمه‌ها» با مهسا ملک مرزبان
2 Comments
بادرود یه انتقاد دارتباط با پادکست تاریخ شفاهی ایران مهمترین مسائل ازلحاظ اسمی را در ۲۰ دقیقه نمیتوان ارزیابی کرد چراکه این عنواین مطرح شده
مهمترینها در باره این سرزمین وبرشی از تاریخ ایران زمین میباشد که من خودشخصا انرا دیدم بسیار خوشحال شدم ولی وقتی به چندین اپیزودان گوش کردم
مدت زمان انرا کم دیدم ویه سری سوالات درذهنم متبادر گشت که بی جواب ماند خواهشی که دارم دررسالت خود بیشتر کوشا باشید تا عطش دانستن
مهمترینها درباب این کشور سیراب گردد …باتشکر/حمیددیره/
بسیار زیبا و عالی. تنها نقطه ی ضعف این است که مجری خیلی علاقه به صحبت دارد. آدم دوست دارد بیشتر صحبت های مهمان را بشنود اما خیلی اوقات مجری آنقدر حرف برای گفتن دارد که مهمان مجبور می شود سکوت کند و شنونده رشته شنود از دستش در می رود. حمیدرضا رضوانی اول – نویسنده و ناشر