سلام

سلام به طرفدارای باوفای پادکست «من سه شنبه ها نمی میرم» خیلی ازتون خجالت میکشم. میدونم. خیلی بدقول و بوق و بوق و بوق هستم.

خدایی دمتون گرم که هنوز گوش میکنید

میدونید بزرگترین مشکل این پادکست اینه که زندگی خودمه. خوب بله اضافه هم داره ولی بالاخره اصلش زندگی خودمه. من اگه خوش قول و منظم و مرتب باشم که خودم نیستم.

خدایی الان یه هفته است که دلم براتون تنگ شده بود. باورتون میشه! من دلم برای خودم هم تنگ نمیشه ولی برای شما تنگ شده. تو رو خدا تو کامنت ها در مورد خودتون بگید.

حالتون خوبه؟ چه میکنید با این دنیای مزخرف؟

به هر حال هیچ بهانه ای برای این همه بی نظمی ندارم جز این که من بازندۀ شمارۀ یک هستم!

هنوز خیلی از داستان مونده

لطفا صبور باشید.

راستی اگه دوست داشتید موسقی پیشنهاد بدید. اگه فازمون یکی باشه به نام خودتون میذارم توی اپیزودها

همین دیگه

راستی

باقی هم فقط بقایتان!