برای اولین قسمت رادیو کارنکن با دوست خوبم، سلمان قاسمی گفتگو کردم.
در خصوص سلمان قبلا در قسمت هجدهم سری کارنکن نوشته بودم (اینجا). آدم خودساخته‌ای که با تکیه بر دانش و مهارت‌های خودش آهسته آهسته پیشرفت کرده و حالا یکی از تولیدکننده‌های کمپرسورهای خاص صنعتی در ایران هست.
سلمان مثل عدۀ زیادی از فارغ التحصیلان دانشگاه های خوبِ ایران، این فرصت این رو داشته که زندگی و آیندۀ خودش رو در جایی دورتر از اینجا بسازه. اما اون تصمیم دیگه‌ای گرفته و حالا مدیرعامل مجموعه‌ای هست که برای ۱۵ نفر هم ایجاد اشتغال کرده.
تصمیمی که شاید خیلی سخت و دشوار بوده، اما از نظر سلمان ارزشش رو داشته.
علیرغم فشارها و استرس‌های زیادی که سلمان تحمل کرده، وقتی از رویاها و تلاش‌های خودش حرف میزنه، برقی توی چشمانش هست، کاش میشد اون رو هم به تصویر کشید.
بنظرم این برقِ چشمان رو باید مرتبط به سبکی از زندگی بدونیم که سلمان انتخاب کرده، اون تصمیم گرفته کارنکنه و با شغلش زندگی کنه.
بخشهایی منتخب از این گفتگو:
مطالب مرتبط
مطلبی در مورد سه فاکتوری که موقع انتخاب شغل بهتر است به آنها توجه کنیم:
شغل مناسب من چیست؟ (بر مبنای مدلی سه‌گانه برای انتخاب شغل)
درباره اهمیت پیدا کردن مسیر مختص به خودمان:
