آخرش هرجای دنیا باشم، اگر باشم، صرف میکنم برات فعل بود رو… بودم ،هستم، خواهم بود. عمری رفت تو پاچمون که صرف کردنا، شعور و عشق و اینا حالیشونه که نبود… اگر روز اول میگفتن به ما ک ترکیب من و تو الزاما ما نمیشه، شاید اصلا ما نویسنده هم نمی‌شدیم و ننه م به آرزوش که پسرش دکتر بشه هم می‌رسید…